પૂર્વછાયો-
લખું લીળા વળી લાલની, જે વાલ કરી વરતાલ ।
કહેતાં ચરિત્ર નાથનાં, મારે અંતરે આવે વહાલ ।।૧।।
વાલો કહે પંચપંચની, મળી મંડળી ચાલો મરાલ ।
વાટે જનને જાળવજયો, દયા રાખી દલે દયાળ ।।૨।।
કઇક વાર અમે કહ્યું, તમે સાંભળિયું સો વાર ।
કામ પડે તે વાતનો, નથી રહેતો ઉર વિચાર ।।૩।।
એમ કહીને ચાલિયા, રહ્યા રાત્ય તે ગાંફ ગામ ।
ત્યાંથી ચાલ્યા ચોંપશું, કર્યો વરતાલે વિશરામ ।।૪।।
ચોપાઇ-
આવ્યા વરતાલે વિશ્વ આધાર, કરવા લાડીલો લીળા અપાર ।
સર્વે સંતને કહ્યું વચન, તમે આવજયો ઉત્સવ દન ।।૫।।
એમ કરતાં ઉત્સવ આવ્યો, સર્વે સંતતણે મન ભાવ્યો ।
કહે મહારાજ તેડાવો મુનિ, હવે છુટી છે સંત સહુની ।।૬।।
આવ્યા સંત સરવે સાંભળી, હતી ગામોગામ જે મંડળી ।
આવી લાગ્યા પ્રભુજીને પાય, નાથ નિર્ખિ હરખ ન માય ।।૭।।
કહે નાથ આવ્યા ભલે સંત, કરો ઉતારા જોઇ એકાંત ।
પછી બહુ સંત ઉતર્યા બહાર, કૈક ઉતર્યા મંદિર મોઝાર ।।૮।।
કરે દર્શન પ્રસન્ન નાથ, લિયે સુખ સહુ જન સાથ ।
થાય માસુક મોદક સારા, જમે જન પ્રભુ પીરસનારા ।।૯।।
કરે મનવાર મોદક લઇ, સંત શાન કરે મૌન રઇ ।
પછી બોલ્યા રાજ અધિરાજ, એમ મૌન ન રહેવું મહારાજ ।।૧૦।।
જેજે જોઇએ તે માગીને લેવું, પણ શાન કરીને ન કહેવું ।
એવી સાંભળી વાલાની વાત, સવેર્સંત થયા રળિયાત ।।૧૧।।
એમ જમાડી જન પંગતિ, કર્યા મુનિને મગન અતિ ।
પડી સાંજ પૂરી દીપમાળ, બેઠા ઉંચે આસને દયાળ ।।૧૨।।
આવ્યાં બુરાનપુરનાં જન, કરવા કૃપાળુનાં દરશન ।
લાવ્યા કસુંબી રેંટો રૂપાળો, છેડાકોરે સોનેરી શોભાળો ।।૧૩।।
તે બંધાવ્યો મહારાજને માથે, કર્યાં દર્શન સહુ જન સાથે ।
બહુ બપોરિયા ત્યાં બળે, જાણું શ્વેતદ્વીપ ઝળમળે ।।૧૪।।
તિયાં બેઠા વાલો વનમાળી, અતિ શોભે છે સભા રૂપાળી ।
થાય ઉત્તર ને પ્રશ્ન અતિ, સુખ આપે સુખમય મૂરતિ ।।૧૫।।
પછી પધાર્યા પોઢવા નાથ, સખા એકાંતિક લઇ સાથ ।
જયારે જાગિયા જગજીવન, દીધાં દાસ સહુને દર્શન ।।૧૬।।
પછી બોલિયા પ્રાણઆધાર, પૂરો અન્નકોટ સુંદર સાર ।
પછી જને પૂયોર્અન્નકોટ, શાક પાકની ન રાખી ખોટ ।।૧૭।।
કરી આરતી અન્નકોટ તણી, બની શોભા જાય નહિ ભણી ।
તિયાં જમીયા જીવનપ્રાણ, પછી જમાડ્યા સંત સુજાણ ।।૧૮।।
એમ લીળા કરે અવિનાશ, જોઇ સુખ લિયે સહુ દાસ ।
વસે વડોદરે એક જન, તેનું નામ છે જગજીવન ।।૧૯।।
તેણે પ્રેમે કરાવ્યો પોશાગ, સારો સોનેરી બુટે સુવાગ ।
તેડી ઉતારે જમાડ્યા નાથ, પછી પોશાગ પહેરાવ્યો હાથ ।।૨૦।।
પહેરી પોશાગ પ્રાણજીવન, દિધાં સહુ જનને દરશન ।
એમ કરે નિત્ય લીળા નવી, કેમ કહી શકે તેને કવિ ।।૨૧।।
થાય ઉત્સવ તે અહોનિશ, દિયે દાસને સુખ હમેશ ।
પછી આવ્યો એકાદશી દન, નામ પ્રબોધની તે પાવન ।।૨૨।।
તેદિ ઉત્સવ કર્યો આનંદે, સુખ લીધું સહુ જનવૃંદે ।
પછી રહ્યા દન દોય ચાર, આપ્યાં સંતને સુખ અપાર ।।૨૩।।
અલબેલોજી અઢળ ઢળ્યા, સર્વે મુનિને નાથજી મળ્યા ।
થયો સુંદર સારો સમૈયો, તે તો મુખથી ન જાય કહીયો ।।૨૪।।
આપ્યું સુખ હરિએ હુલશી, ર્કાિતક શુદિ કહીએ એકાદશી ।
તેદિ ઉત્સવ કરી દયાળ, પછી પધાર્યા દેશ પંચાળ ।।૨૫।।
આવ્યા ગઢડામાંહિ ગોવિંદ, સુખદાયી સ્વામી સહજાનંદ ।
થયા થોડા ઘણા પછી દન, કહું હવે જે કયુર્ં જીવન ।।૨૬।।
એક સોરઠ દેશમાં જન, નામ હેમંતસિંહ પાવન ।
જેને પ્રીત ઘણી પ્રભુમાંઇ, સ્વામી વિના વહાલું નહિ કાંઇ ।।૨૭।।
કરી તન ધન કુરબાણ, થઇ રહ્યા પ્રભુના વેચાણ ।
ભક્ત અતિ એકાંતિક અવલ, ભૂલે નહિ પ્રભુ મને પળ ।।૨૮।।
નિજઘેર પ્રભુ પધરાવી, હુતાશનીની લીળા કરાવી ।
અતિ હેતે કરાવ્યો સમૈયો, તેતો મુખથી ન જાય કહીયો ।।૨૯।।
સર્વે રીત્યે રાજી કરી રાજ, કરી લીધું છે પોતાનું કાજ ।
જયારે સર્વે કાજ સુધાર્યું, ત્યારે મનમાં એમ વિચાર્યું ।।૩૦।।
જે કારણે આ મનુષ્ય દેહ, તેતો કીધું છે સર્વે તેહ ।
રહી એક મને અભિલાષ, કરે પૂરી જાઉં પ્રભુ પાસ ।।૩૧।।
પછી ચાલ્યા ત્યાંથી ઝીણોભાઇ, આવ્યા ગઢડે નાથ હતા ત્યાંઇ ।
અતિહરખે નિરખ્યા નાથ, પછી બેઠા પાસે જોડી હાથ ।।૩૨।।
પછી હેતે હરિએ બોલાવ્યા, ઝીણાભાઇ ભલે તમે આવ્યા ।
ત્યારે ઝીણોભાઇ કહે મહારાજ, આવ્યો છઉં મનોરથે આજ ।।૩૩।।
પૂરો કરો મારો મનોરથ, કરવા પ્રભુ તમે છો સમર્થ ।
કહું જીરણગઢને માંઇ, કરો મંદિર સુંદર ત્યાંઇ ।।૩૪।।
તેમાં સારી મૂરતિ બેસારો, કરો પૂરો મનોરથ મારો ।
બીજી પણ એટલી છે આશ, પ્રભુ રાખીયે તમારે પાસ ।।૩૫।।
કહે નાથ આપ્યો કોલ એહ, થાશે તમે જે ધાયુર્ં છે તેહ ।
એમ વાત કરીને દયાળ, પછી જમ્યા છે સુંદર થાળ ।।૩૬।।
આપી ઝીણાભાઇને પ્રસાદી, જેને ઇચ્છે છે ભવ બ્રહ્માદિ ।
પછી ઝીણાભાઇ ભેળા સંત, મુક્યા મંદિર કરવા ધીમંત ।।૩૭।।
તેહ દિવસે ધોલેરે થકી, આવ્યા ભક્ત પુંજોભાઇ નકી ।
તેણે પણ જોડ્યા આવી હાથ, મારી વિનતિ સુણિયે નાથ ।।૩૮।।
એક ધોલેરે મંદિર કીજે, સહુ જનને આનંદ દીજે ।
એવું સાંભળીને બોલ્યા નાથ, લિયો મેલીયે મુનિ તમ સાથ ।।૩૯।।
મેલ્યા બેઉ ઠેકાણે મરાળ, મંદિર થાવા લાગ્યાં તતકાળ ।
તિયાં સંત જાય કઇ આવે, નિત્ય ખબર મંદિરની લાવે ।।૪૦।।
થોડા દહાડામાં મંદિર થાશે, એવી વાત કરે પ્રભુ પાસે ।
એવું સાંભળી ઉત્તમ કહે છે, મારે પણ એ ઘાટ રહે છે ।।૪૧।।
કરો મંદિર જો તમે આંઇ, થાયે રાજી અમે બેન ભાઇ ।
તેને પણ કહ્યું એમ નાથે, એતો કરાવશું અમો હાથે ।।૪૨।।
એમ કહી મંદિર આદર્યાં, માસ થોડાકમાં પૂરાં કર્યાં ।
થયું ધોલેરે મંદિર પહેલાં, કહાવ્યું વાલા આવો વેલા વેલા ।।૪૩।।
હતા વાલ્યમજી વરતાલ, આવ્યા તેડવા તિયાં મરાલ ।
કહ્યું થયું મંદિર સમાપતિ, આવી પધરાવિયે મૂરતિ ।।૪૪।।
એવું સાંભળી ચાલિયા શ્યામ, આવી રહ્યા ગલિયાણે ગામ ।
ત્યાંથી નાથ આવ્યા છે પિપળી, રાજી થયા દાદોભાઇ મળી ।।૪૫।।
ત્યાંથી આવ્યા ધોલેરે મહારાજ, મૂર્તિ સ્થાપન કરવા કાજ ।
સર્વે સંઘ ને સાધુ છે સાથ, એવી રીત્યે પધારિયા નાથ ।।૪૬।।
સારૂં વરષ સુંદર કહીએ, વૈશાખશુદી તેરશ લહીએ ।
સારો સુંદર એ શુભ દન, તેદિ પધરાવ્યા મદનમોહન ।।૪૭।।
કર્યો સુંદર સારો સમૈયો, તેતો ન જાય મુખથી કહીયો ।
જમ્યા બ્રાહ્મણ ને હરિજન, બીજાને પણ આપિયું અન્ન ।।૪૮।।
કરી ઉત્સવ ને નાથ ચાલ્યા, જઇ ગઢડે દર્શન આલ્યાં ।
પછી ગયાતા ગઢાળી ગામ, ભક્ત આંબાનું કરવા કામ ।।૪૯।।
ઇતિ શ્રીમદેકાન્તિકધર્મ પ્રવર્તક શ્રીસહજાનંદસ્વામિ શિષ્ય નિષ્કુળા-નંદમુનિ વિરચિતે ભક્તચિંતામણિ મધ્યે વૈશાખશુદિ તેરશને દિવસધોલેરે મદનમોહનજીની પ્રતિષ્ઠા કરી એ નામે સત્તાણુંમું પ્રકરણમ્ ।।૯૭।।