રાગ :- ધન્યાશ્રી
કોઈક ઈચ્છે રાજ સાજ રિધ્ધિજી, કોઈક ઈચ્છે સુરપુર પ્રસિધ્ધિજી ।
કોઈક ઈચ્છે મુકિત ચઉ વિધિજી, એમ સુખ સારું સૌએ દોટ દિધીજી ।।૧।।
રાગ :- ઢાળ
એમ દોટ સુખસારું દીધી, કીધી મોટા સુખની આશ ।
અલ્પ સુખથી મન ઉતારી, નિત્ય દેહ દમે છે દાસ ।।ર।।
સહે છે સંકટ શરીરમાં, ફળ મળવા સાંધિ છે ફાળ ।
જાણ્યું રિઝવી જગદીશને, પામું અભય વર તતકાળ ।।૩।।
તેહ સારું તાવે છે તનને, રે’છે મનમાં મોટી આશ ।
કૈયે રાજી કરું કૃષ્ણને, કૈયે પામું સુખ વિલાસ ।।૪।।
અહોનિશ એવો અંતરે, વરતે છે અખંડ વિચાર ।
તેણે સહે સમૂહ સંકટના, તોય પામતા નથી હૈયે હાર ।।પ।।
સવાસનિક નર એમ સુખ સારું, અતિ અતિ કરે છે ઉપાય ।
મોટપ્ય ઈચ્છે છે મનમાં, તેહ વિના તન ન તવાય ।।૬।।
અતિ આગ્રહે આદરી, કરે પ્રભુ ને પ્રસન્ન ।
પછી માગે સુખ શરીરનું, એવા પણ અજ્ઞાની જન ।।૭।।
નિર્વાસનિક વિના નરને, સમુ માગતાં સુઝે નહિ ।
જેમ વાંણાકરે વપુ વાંણાકરનું, માગ્યું કાશિયે કરવત લઈ ।।૮।।
એમ નાના વિષય નાવ્યા નજરે, મોટા વિષય મળવા મન કર્યું ।
હતો અસાધ્ય રોગ અંગમાં, વળી વિશેષે કમળ ફર્યું ।।૯।।
તેને પૂર્વ તે પશ્ચિમ થયું, હૈયું રહ્યું નહિ વળી હાથ ।
નિષ્કુલાનંદ એવા નર અમર, પામે નહિ મોટી મીરાંથ ।।૧૦।। કડવું ।।૩।।