દોહા
ધન્ય ધન્ય આ અવતારને, ઉદ્ધાર્યા જીવ અપાર ।
દયા આણી દીનબંધુએ, સર્વેની લીધી સાર ।।૧।।
અક્ષરધામથી આવિયા, કાવિયા ધર્મના લાલ ।
પ્રીતે કરીને પધારિયા, કૈંકને કર્યા નિયાલ ।।૨।।
અક્ષરાતીત અગમ જે, સુગમ થયા ઘનશ્યામ ।
અનંત અચ્યુત અવિનાશી, જે ધર્યું સહજાનંદ નામ ।।૩।।
અખંડ અકળ અપાર જે, તે થયા મનુષ્યાકાર ।
અજર અમર અમાપ જે, તેણે લીધી સૌની સાર ।।૪।।
રાગ સામેરી
અછેદ્ય અભેદ્ય અક્ષરાત્મા, અગોચર થયા ગોચર ।
અરૂપ અનુપમ અતિ ઘણા, તે થયા શ્યામ સુંદર ।।૫।।
અતોલ અમોલ આગમે કહ્યા, તે થયા ધર્મના બાળ ।
નેતિ નેતિ નિગમ કહે, તેણે લીધી છે સંભાળ ।।૬।।
બાલા ભક્તિ જે પ્રેમવતી, તેના થયા છે તન ।
ધર્મવૃષના ધામમાં, રમ્યા જમ્યા જીવન ।।૭।।
અલૌકિક આપે આવી કરી, આપ્યાં અલૌકિક સુખ ।
માત તાતના મનનાં, દૂર કર્યાં છે દુઃખ ।।૮।।
સુખી કરી જન સહુને, પછી પધારિયા ભગવન ।
સઘન વન વસમાં વળી, તે જોયાં સર્વે જીવન ।।૯।।
કૈકૈ કારજ કરિયાં, વાલે વળી વનમાંય ।
ત્યાગી ગૃહી તેમાં મળ્યા, તેની કરી પોતે સા’ય ।।૧૦।।
અનેક જીવ ઉદ્ધારવા, ફરિયા દેશ વિદેશ ।
નિર્ભય કર્યા નારી નરને, આપી ઉત્તમ ઉપદેશ ।।૧૧।।
ધામ તીરથ ધરા ઉપરે, જોયા જે જીવન પ્રાણ ।
દૈવી આસુરી જીવનાં, કર્યાં છે કોટ કલ્યાણ ।।૧૨।।
કલિયુગનું રાજ્ય કાઢિયું, સતયુગ વરતાવ્યો સોય ।
શુદ્ધ ધર્મમાં સહુ રહે, અશુદ્ધ ન આચરે કોય ।।૧૩।।
મનુષ્ય પશુધર્મ પાળતાં, તે શુદ્ધ કર્યાં નર નાર ।
સત અસત ઓળખાવિયું, સમઝાવ્યું સાર અસાર ।।૧૪।।
પંચ વ્રત પ્રગટ કરી, પ્રવર્તાવ્યાં પૃથવી માંય ।
નિ’મ ધાર્યાં નર નારીયે, કળિમળ ન રહ્યું ક્યાંય ।।૧૫।।
પવિત્ર પ્રાણધારી કર્યાં, તે તો પોતાને પ્રતાપ ।
જે અર્થે આપે આવિયા, તે અર્થ સારિયો આપ ।।૧૬।।
કૈકૈ કારજ કરિયાં, જીવના કલ્યાણ કાજ ।
ધ્યાન ધારણા સમાધિયે, સુખી કર્યાં જન આજ ।।૧૭।।
રીત અલૌકિક લોકમાં, દેખાડી દીનદયાળ ।
સુખી અંતરે સૌને કર્યાં, ધન્ય ધન્ય ધર્મના બાળ ।।૧૮।।
ઉત્સવ સમૈયે ભેળા કર્યા, સતસંગી વળી સંત ।
દરશ સ્પરશ દઇ આપનું, આપિયાં સુખ અત્યંત ।।૧૯।।
જુગત્યે જન જમાડિયા, પોતે લઇ પકવાન ।
મગન કર્યા સંત સહુને, દઈને દરશન દાન ।।૨૦।।
ઇતિ શ્રી સહજાનંદસ્વામી ચરણ કમળ સેવક નિષ્કુલાનંદમુનિ વિરચિતે પુરુષોત્તમપ્રકાશ મધ્યે ત્રિપંચાશત્તમઃ પ્રકારઃ ।।૫૩।।