રાગ :- ધન્યાશ્રી
બૃહત વૈરાગ્યની વાત છે મોટીજી, તે વિના સર્વે સમઝણ ખોટીજી ।
શીદને મરીયે એમાં શિર કૂટીજી, બા’ર હૈયાની આંખ્ય કેમ ફૂટીજી ।।૧।।
રાગ :- ઢાળ
ફૂટી આંખ્ય અંતરની, તે સુખ દુઃખ સુઝે નહિ ।
વૈરાગ્ય વિના વાત સુધિ, બુઝાવતાં બુઝે નહિ ।।૨।।
બૃહત વૈરાગ્ય વિના કોણ, બેઠો ઠાઉકો ઠરીને ।
વૈરાગ્ય જાણો વિપ્ર વિવા’માં, હાથોહાથ સોંપે હરિને ।।૩।।
જેમ જુવતિને પતિ પામવા, જોયે બીજો કરતલ મેળાપ ।
તેમ જનને જગદીશ મળવા, બૃહત વૈરાગ્ય મેળવે આપ ।।૪।।
પ્રથમ પે’લાં કામ પડે, હરિ વરવા બૃહત વૈરાગ્યનું ।
જેણે કરી પિયુ પામિયે, વામીયે મેણુ દૂવાગનું ।।૫।।
વર વર્યા વિના વનિતા, કોયે સુખ ન પામે સુંદરી ।
મોર્યે કહ્યાં સુખ મોટાં મોટાં, પામે વૈરાગ્યવાન વરતાં હરિ ।।૬।।
વર વરવા ઇચ્છા કરે, તો આપે જરીનો એહ ।
તૈયે જરૂર વર એને વરશે, એહ વાતમાં નથી સંદેહ ।।૭।।
ચોકસ ઓઢિ જેણે એ ચુંનડી, અખંડ વરની અંગ ।
એવા જન જે જગ્તમાં, તેનો રહી ગયો રૂડો રંગ ।।૮।।
પ્રથમ કહ્યાં એવાં સુખ પામવા, બૃહત વૈરાગ્યમાં છે જો વડાઇ ।
તેહ વિના તોળિ તપાસું, સુખ ના દીઠું કહું ક્યાંઇ ।।૯।।
વારમવાર વિચારી કરી, મોટપ્ય વૈરાગ્યની લૈ લખી ।
નિષ્કુલાનંદ કહે નરને, નથી સુખ બૃહત વૈરાગ્ય પખી ।।૧૦।। કડવું ।।૧૫।।