સારમાં સાર હરિની મૂર્તિજી, તેમાં જેણે રાખી મનચિત્તવૃત્તિજી
હરિ વિના બીજે રાખે નહિ રતિજી, તે ખરા સંત કહિયે મહામતિજી ।।૧।।
ઢાળ -
મહામતિ તે સંત ખરા, મૂકે નહિ મહારાજની મૂરતિ ।।
અખંડ રાખે ઉર વિષે, જાણી કમાણી મોટી અતિ ।। ર ।।
ચર્ણ જુવે તો ચર્ણ જોઈ રહે, ચિહ્ન જુવે તો જોઈ રહે ચિહ્ન ।।
નખ જુવે તો નખ જોઈ રહે, રહે ગર્ક મહાજળે જેમ મીન ।। ૩ ।।
ફણા ઘૂંટી પેનીને પેખી, લેખે જંઘા જોઈ તે સંત સુખ ।।
જાનું ઉરુને જોઈ રહે, જોતાં કટિ મટી જાયે દુઃખ ।। ૪ ।।
ઉદર નાભીને નીરખે, પેટ છાતી જુવે પ્રેમે કરી ।।
કંઠ તિલક કપોળ જોઈ, રાખે હરિમૂર્તિ ભાવે ભરી ।। પ ।।
શ્રવણ નયણ નાસિકા જોઈ, ભ્રકુટી ભાલને ભાળી રહે ।।
શીશે કેશ સુંદર વેષ, નખશિખ રૂપ નીહાળી રહે ।। ૬ ।।
એમ અખંડ એક વરતિ, મૂર્તિને મૂકતી નથી ।।
જેમ સરિતા સાગર સન્મુખ, ચાલતાં ચૂકતી નથી ।। ૭ ।।
અંગો અંગ અવલોકયા વિના, અણંુ અજાણ્યું પણ છે નહી ।।
સાંગોપાંગ સર્વે સુંદર, હરિ હૈયામાં ગયા રહી ।। ૮ ।।
તે જ જ્ઞાની તે જ ધ્યાની, જેને અખંડ રહે છે એમ ઉર ।।
જે જનને પ્રભુની મૂરતિ, રે’તી નથી અંતરથી દૂર ।। ૯ ।।
એથી ઉપરાંત અન્ય બીજા, જ્ઞાની તે કેને ગણિયે ।।
નિષ્કુળાનંદ એ ખરા જ્ઞાની, બીજા ભવે ભળ્યા જ્ઞાની ભણિયે ।। ૧૦ ।।કડવું ।।૩૧।।