રાગ સામેરી-
પછી પ્રભુ ગઢડે ગયા, તિયાં તેડાવિયા સંત ।
એકાંતનું સુખ આપવા, હૈયે હેત છે અત્યંત ।।૧।।
સમજુ સંત સુજાણ જે, સતસંગમાં જે મુખીયા ।
તે સંતને તેડાવિયા, દઇ દર્શન કરવા સુખીયા ।।૨।।
આવ્યા સંત શિરોમણી, જીયાં હતા સુંદર શ્યામ ।
ચરણ ર્સ્પિશ નાથનાં, વળી થયા પૂરણકામ ।।૩।।
પછી મુક્તાનંદજીએ, પુછ્યું પ્રભુને પ્રશન ।
નાથ તમારૂં ગમતું જે, હોય તે કરીએ સાધન ।।૪।।
પછી પ્રભુજી બોલિયા, તમે સાંભળો સર્વે જન ।
જયારે પ્રભુને પામિયે, ત્યારે સર્વે થયાં સાધન ।।૫।।
પછી જે જે કરવું, તેહની તે કહું વાત ।
ગુરૂ સંતને ભજવા, શ્રીહરિ જે સાક્ષાત ।।૬।।
ચૈતન્ય ચૈતન્ય એક નહિ, ઇંદ્રિય મન જીવ ઇશ્વર ।
એકએકથી અધિક એહ, તેથી પર પરમેશ્વર ।।૭।।
સંત અસંત એક નહિ, તે વિવેકબુધ્ધિ ધારવી ।
મેં કરી જે લીલા અલૌકિક, તેને વારમવાર સંભારવી ।।૮।।
મારા જનને અંતકાળે, જરૂર મારે આવવું ।
બિરૂદ મારૂં એ ન બદલે, તે સવેર્જનને જણાવવું ।।૯।।
દાસના દાસ થઇને, વળી જે રહે સત્સંગમાં ।
ભક્તિ તેની ભલી માનીશ, રાચીશ તેના રંગમાં ।।૧૦।।
મારાં લોક મારી મૂરતિ, તે સત્ય નિર્ગુણ છે સહિ ।
તેને અસત્ય જે જાણશે, તે નાસ્તિક મારા નહિ ।।૧૧।।
મારૂં ધાયુર્ં અસત્ય સત્ય થાય છે, સમરથ મારૂં નામ સહિ ।
મારી દૃષ્ટિએ જક્ત ઉપજે સમે, અનેક રૂપે માયા થઇ ।।૧૨।।
પ્રગટ રૂપે સત્સંગમાં, રહું છું રૂડિપેર ।
વળી અવનિએ અવતાર લહું, નૃપ યોગી વિપ્રને ઘેર ।।૧૩।।
જન એટલું એ જાણવું, જે કહી તમને વાત ।
નિઃશંક રહો નાથ કહે, સુણી જન થાય રળિયાત ।।૧૪।।
પછી જનને જમાડવા, પાક કરાવિયા બહુપેર ।
સુંદર આસન આલિયાં, સંત બેસાડ્યા તે ઉપર ।।૧૫।।
શોભે પોતે સુંદર પટકે, લટકે નાડી નવરંગી ।
પલવટવાળી અતિ રૂપાળી, શોભે સુથણી સોરંગી ।।૧૬।।
બીરંજ બોળી ગળી મોળી, ઘૃત સાકરમાંહિ ઘણાં ।
કડી વડી પકોડી પુરી, વ્યંજન વિધવિધ્યતણાં ।।૧૭।।
ભાત ધોળા દુધ બોળાં, રોટલી રસાળિયો ।
જમે જન જીવન જમાડે, વળી ઠેલી ભરે થાળિયો ।।૧૮।।
આંબા લિંબુનાં આથણાં, વળી આદાં કેરાં અતિઘણાં ।
આપે નાથ હાથશું, જમે જન ન મુકે મણાં ।।૧૯।।
જમીજમીને જન સરવે, પરિપૂરણ પોતે થિયા ।
પછી દુધ સાકર દોવટે, દેવા આપે આવિયા ।।૨૦।।
લીયે ન લીયે દિયે પરાણે, હરિ પીરશે હાથડે ।
ના ના પાડે ઠામ સંતાડે, તેને તે રેડે માથડે ।।૨૧।।
જોરે જમાડી હાર પમાડી, પછી ચળુ કરાવિયાં ।
લવિંગ સોપારી એલચી આપી, મુખવાસ મન ભાવિયા ।।૨૨।।
અતિઘણાં સુખ આપવા, જણાય મરજી જીવનની ।
એવી લીલા અપાર કરી, કહી મેં એક દિનની ।।૨૩।।
રમવા રાસ હૈયે હુલાસ, પહેર્યાં અંબર સુંદર અતિભલાં ।
પાઘ પેંચાળી અતિ રૂપાળી, છાજે તિયાં બહુ છોગલાં ।।૨૪।।
ફરે ફુદડી રંગઝડી, ગુલાલની કરે ઘણી ।
પછી દિન વળતે કરી, જને પૂજા જીવનતણી ।।૨૫।।
ચંદન ચરચી હાર સુંદર, પ્રભુને પહેરાવિયા ।
ધૂપદીપ ને આરતી, ઉતારવા જન આવિયા ।।૨૬।।
પૂજા કરીને પાય લાગ્યાં, ચરણ છાતીએ છાપિયાં ।
સનમુખ બેશી શ્યામળે, અલબેલે સુખ આપિયાં ।।૨૭।।
હસતાં રમતાં રૂડું જમતાં, વીતે દન રૂડી પઠ્ય ।
એમ કાંઇક દિન વીતે, આવી પછી કપિલા છઠ્ય ।।૨૮।।
પછી પ્રભુ પ્રકટ થઇ, દિધાં દર્શન દાસને ।
જન જોઇ મગન થયા, અલબેલા અવિનાશને ।।૨૯।।
દેશદેશથી દાસ આવ્યા, તેને દર્શન આપિયાં ।
જેણે નયણે નિરખ્યા, તેનાં તે કલ્મષ કાપિયાં ।।૩૦।।
સુંદર વસ્ત્ર પહેરી સારાં, કાજુ કસુંબી રંગનાં ।
વેઢ વિંટી કડાં કાજુ, બાજુ જડેલ નંગનાં ।।૩૧।।
કમર કશી રહ્યા હસી, વસી જનમન મૂરતિ ।
મોટા મુનિના ધ્યાનમાં નાવે, જેને નેતિનેતિ કહે શ્રુતિ ।।૩૨।।
તે હરિ દયા કરી, દિયે દર્શન પ્રસન્ન ઘણું ।
જેહ જને જીવન જોયા, ભાગ્ય તેનાં હું શું ભણું ।।૩૩।।
પછી પ્રભુજી પધારીયા, નાવા તે નદીએ નાથજી ।
નાતાં નાતાં સુંદર ગાતાં, સરવે સખા સાથજી ।।૩૪।।
નાહિ નાથ પધારીયા, જને કરાવ્યાં ભોજન ભાવતાં ।
તર્ત તાજાં તૈયાર તેહ, જમાડ્યા જીવન આવતાં ।।૩૫।।
પછી જન જમાડિયા, પંગતિ કરી પોતે પિરશું ।
અનેક ભાત્યનાં ભોજન ભાજન, જોઇ જન મન હરખ્યું ।।૩૬।।
જોરાજોર જમાડિયા, જેમ જમાડતલ ભગવાન છે ।
જેમજેમ આલે તેમ ન ઝાલે, સખાપણ સાવધાન છે ।।૩૭।।
પછી સાંજે ધૂન્ય કરી, હરિ બેઠા પોતે ઢોલિયે ।
આપી સંતને આગન્યા, હલિસપદ હવે બોલીએ ।।૩૮।।
ગાતાંવાતાં વીતે રજની, સુંદર સુખ આપ્યાં ઘણાં ।
જુગત્યે જન જમાડિયા, કોઇ રીતે નવ રાખી મણા ।।૩૯।।
સુંદર સારો કર્યો સમૈયો, ભાદરવા વદી ષષ્ઠમી ।
તેદિ ગઢડે કરી લીળા, કહી કથા મેં રસ અમી ।।૪૦।।
ઇતિ શ્રીમદેકાન્તિકધર્મ પ્રવર્તક શ્રીસહજાનંદસ્વામિ શિષ્ય નિષ્કુળાનંદમુનિ વિરચિતે ભક્તચિંતામણિ મધ્યે શ્રીહરિચરિત્રે કપિલાછઠ્યનો ઉત્સવ કર્યો એ નામે અડસઠ્યમું પ્રકરણમ્ ।।૬૮।।