અતોળ રોળ રહ્યા દેહદર્શીને સાથજી, જે રાતદિન ગાય દેહસુખની ગાથજી
તેહ વિના વાત નથી આવી બીજી હાથજી, તે કેમ કરશે પ્રસન્ન નરનાથજી ।।૧।।
ઢાળ -
નાથ પ્રસન્ન કેમ કરશે, જેને સેવા કરવી છે શરીરની ।।
તેને ભાવે નહિ બીજું ભીતરે, મર વાત હોય સુખશિરની ।। ર ।।
દેહને અર્થે દાખડો, રાત દિવસ કરે છે રહ્યો ।।
જરાય ન કરે જીવ અરથે, તેને ઉપદેશ આપવો શિયો ।। ૩ ।।
શરીર સારુ સાચવી રાખે, સર્વે સુખતણો તે સમાજ ।।
પણ જે જે કહે જીવ અરથે, તેનો તરત કરી દિયે તાજ ।। ૪ ।।
અન્ન અંબર સુંદર જોઈ, સારાં જાણી રાખે સાચવી ।।
કાલે આવશે કામ મારે, એમ ઇચ્છા ઉરમાં નિત્ય નવી ।। પ ।।
તુચ્છ વસ્તુ પણ ત્યાગી ન શકે, ત્યારે કેમ ત્યાગશે મનવાંછિત ।।
એ ત્યાગી નથી છે વેષ ત્યાગીનો, તેની પડે શી પ્રતીત ।। ૬ ।।
ગોળ તજી ખાય છે ખોળને, તૂપ તજી ખાય છે તેલ ।।
તે પણ કો’યલ કણઝીતણું, ભૂંડી ગંધે દુઃખનું ભરેલ ।। ૭ ।।
એવાં સુખ શરીરનાં, લેવા સારુ વિસાર્યા નાથ ।।
તેને સંગે વૈરાગ્યવંત સંત, કેમ કરી રહી શકે સાથ ।। ૮ ।।
ભ્રમર ગીંગો ભેળા થયા, આશય અન્યોઅન્યનો અળગો ।।
ભ્રમર કમળ ભાળી રહ્યો, ગીંગો ગોબરવાડે વળગો ।। ૯ ।।
એમ સંત અસંત ભેળા રહે, પણ નોખા છે એકએકથી ।।
નિષ્કુળાનંદ કહે એ નથી છાનું, કે’વરાવો છો શું કથી ।। ૧૦ ।। કડવું ।।૩૫।।