રાગ :- ધન્યાશ્રી
બૃહત વૈરાગ્ય છે અનુપમ અતિજી, એહ સમાન નથી કોઇ સંપત્તિજી ।
તેતો સંત સા’યે થાયે પ્રાપતિજી, તો તેને કષ્ટ રહે નહિ રતિજી ।।૧।।
રાગ :- ઢાળ
રતિ કષ્ટ તેને કેમ રહે, જેને થાય મોટાની મે’ર ।
સંત શ્રીહરિ સિંધુની જેને, ઢળી વળી આવી લે’ર ।।૨।।
જેમ રતનાકારમાં રતન મોતી, અમૂલ્ય છે અતિ ઘણાં ।
પણ તન મન અરપ્યા વિના, કેદિયે ન થાય આપણાં ।।૩।।
સિંધુતીરે શે’ર વસેછે, બીજાં પણ બહુ ગામ ।
તે લુણ શંખલા સહુ લિયે, રત્ન મોતીનું ન પુછે નામ ।। ૪।।
રત્ન મોતી મળે મોટી મે’નતે, વણ મે’નતે મળતાં નથી ।
માટે સહુ કોઇએ સમઝી, મેલ્યાં ઉતારી મનથી ।।૫।।
પણ હરિ સાગર છે સુખના, નથી કોઈ વાતની એમાં ખોટ ।
તેમાં નિષ્કામી માગે નિરવેદને, સકામ માગે માયાસુખ મોટ ।।૬।।
નિષ્કામ વિના નિરવેદ નિધિ, રુચતી નથી રતિભાર ।
સાકરથી પણ સારો લાગ્યો, ખાવા સોમલખાર ।।૭।।
તેતો હરિજનને જોવી નહિ, પ્રાકૃત પ્રાણીની રીત ।
સેવવા શ્રીભગવાનને, માગવો વૈરાગ્ય ચિત્ત ।।૮।।
વૈરાગ્ય અંતરેથી જો ઉતરે, તો, ડોકાં કાઢી રહ્યાંછે દુઃખ ।
આવે ધાઇ તે ઉરમાંઈ, રે’વા ન દિયે સુખ ।।૯।।
માટે વા’લો કરી વૈરાગ્યને, રાખવો તે રુડી રીત ।
નિષ્કુલાનંદ એ નરની, તો જરુર જાણો થાયે જિત ।।૧૦।। કડવું ।।૧૮।।