રાગ :- ધન્યાશ્રી
ભગવંતને ભજશે નર નિરમોઈજી, જેને હરિવિના વા’લું નથી કોઈજી ।
અખંડ રહ્યાછે હરિને જોઈજી, એવા જન જેહ તેહ હરિના હોઈજી ।।૧।।
રાગ :- ઢાળ
હરિના જન તેણે જાણિયે, જે છતિ મતિયે ઉન્મત્ત રહ્યા ।
વિવેકી પણ વૈરાગ્યવડ્યે, જાણતાં અજાણ થયા ।।૨।।
શ્રવણ છે પણ નથી સુણતા, દૃગ છે પણ ન દેખે રૂપ ।
ત્વચા છે પણ નથી જાણતા, શીત ઉષ્ણનું તે સ્વરૂપ ।।૩।।
જિહ્વા છે પણ નથી જાણતા, ષટ રસ ખાવાની રીત ।
વળી વચને કરી નથી વદતા, જે જાણી વાણી અનિત્ય ।।૪।।
પગ છે પણ નથી ચાલતા, કર છે પણ ન કરે કામ ।
નાસા છે પણ નથી સુંઘતા, સહુ આળસી પામ્યાં છે આરામ ।।૫।।
મન બુદ્ધિ ચિત્ત અહંકાર જે, તે અંતઃકરણ કહેવાય ।
અતિ થયાંછે આળસુ, અસત્ય મારગ માંય ।।૬।।
વૈરાગ્યે લિધિ ર્વિતયો વાળીને, સમેટીને સર્વે માંયથી ।
તે રાખી હરિના રૂપમાં, તે મુકી બીજે જાતિ નથી ।।૭।।
જે પરવરી ગઇતી પદાર્થમાં, વૃત્તિ થઈ તે વિષયાકાર ।
તે વાળી પાછી આણી અંતરે, તેતે નિરવેદથી નિરધાર ।।૮।।
નિરવેદ વિના ખેદ પામે, અંતર ને નિરંતર બા’ર ।
દેવ અદેવ ને ઋષિ રાજવી, પશુ પન્નગ ને નર નાર ।।૯।।
એક વૈરાગ્ય બીજી વજ્રમણી, તેને તપાવી ન શકે કોઈ તાપ ।
નિષ્કુલાનંદ શીતળ સદા, વૈરાગ્ય વજ્રમણી આપ ।।૧૦।। કડવું ।।૧૧।।