મર્મ મોટો એ સમજવો મનજી, તેમાં ફેર ન પાડવો કોઈ દનજી
જતને જાળવવાં જેમ જાળવે રતનજી, કયાંથી મળે પ્રભુ પ્રગટનાં વચનજી।।૧।।
ઢાળ -
વચન ન મળે વાલા તણાં, તેમ દર્શન પણ છે દોયલાં ।।
તેહ મૂર્તિ મુખોન્મુખ મળી, સર્વે કામ થઈ ગયાં સોયલાં ।। ર ।।
અંગોઅંગ અવલોકીને, નખશિખ જોયા નાથ નીરખી ।।
એથી પર નથી પામવું, એમ હૈયામાં ધારવું હરખી ।। ૩ ।।
જે ધારતાં રૂપ જન જાણજો, નથી આવતું ધ્યાનીના ધ્યાનમાં ।।
તે પ્રભુ પ્રગટ મળ્યા, શી કસર રહી કહો જ્ઞાનમાં ।। ૪ ।।
જ્ઞાની તેને ગણીએ, જેને હરિમૂર્તિનું જ્ઞાન છે ।।
તે વિના બકવાદ બીજે, એ જાણજો મોટું જયાન છે ।। પ ।।
જેણે નથી જોયા નાથને, નજરો નજર નયણાં ભરી ।।
તે કેવા કહેશે શ્રીકૃષ્ણને, અટકળ ને અનુમાને કરી ।। ૬ ।।
જ્ઞાન વિના જ્ઞાની નહિ, જ્ઞાન હોય તેને જ્ઞાની કહિયે ।।
સોણે સાધ્ય નથી હરિની, તો કેમ જાણશે જાગશે તૈયે ।। ૭ ।।
તે જ જ્ઞાની તે તત્ત્વવેત્તા, જેણે પ્રગટ પ્રભુને પેખિયા ।।
તે વિના રખે જ્ઞાની ગણો, જેણે હરિ નયણે નથી દેખિયા ।। ૮ ।।
ભણેલે ભાળ્યા ન હોય નાથને, અણ ભણેલે હોય અવલોકિયા ।।
જુવો વિચારી જીવમાં, એમાં જ્ઞાની અજ્ઞાની કેને કહ્યા ।। ૯ ।।
જ્ઞાની તે જેને ગમ્ય હરિની, એમ સમજવું એહ સાર છે ।।
નિષ્કુળાનંદ કહે તેહ વિના, બીજું સર્વે અસાર છે ।। ૧૦ ।।કડવું ।।૩૦।।