પૂર્વછાયો
સંત પાર્ષદ સંગે લેઇ, ગયા વાસંદે ગામ । ઘણા જીવનું રૂડું કરવા, ફરે છે ઠામો ઠામ ।।૧।।
ત્યાંના રાજારાયસિંહજી, ખબર થૈ તતકાળ । સામૈયું લૈ તેડવા સારું, આવ્યા જાણીને દયાળ ।।૨।।
હર્ષ વડે તેડી ગયા, દરબારમાં રાજન । પલંગે પધરાવીને, પ્રેમે કર્યું છે પૂજન ।।૩।।
વસ્ત્ર અલંકાર અરપિયા, અતિ ઉત્તમ તે વાર । સ્તુતિ કરી મધુર વચને, કર જોડી નિરધાર ।।૪।।
ચોપાઇ
એવું રાજાયે કર્યું પૂજન, થયા પ્રગટ પ્રભુ પ્રસન્ન । પછે શ્રીહરિયે નિરધાર, ચરણારવિંદ પાડી દીધાં સાર ।।૫।।
પછે પધાર્યા પ્રાણજીવન, પાછા ધર્મપુર ભગવાન । કુશળ કુંવરબાયે નિધાન, ભૂધરને દીધાં ઘણાં માન ।।૬।।
શ્રીહરિનું મનોહર રૂપ, બાયે ધરી લીધું છે અનુપ । નખથી તે શિખા સુધી નિરખી, અંતરમાંહિ ઉતાર્યા હરખી ।।૭।।
ત્યાંથી સધાવ્યા શ્રીહરિશ્યામ, ખંભાતમાં આવ્યા ઘનશ્યામ । સંજય શામળ તેને ઘેર, હરિને જમાડ્યા સુખભેર ।।૮।।
પછે ત્યાંથી ચાલ્યા છે મુરારી, ગઢપુર આવ્યા ગિરિધારી । પોતાના એકાંતિ જેહ જન, એને સુખ આપે છે જીવન ।।૯।।
વળી એક સમે કોઇ દિન, આવી દિપોત્સવી ત્યાં નવીન । ઉગમણો ઓરડો છે જેહ, એની ઓસરી કૈયેજ તેહ ।।૧૦।।
તેમાં ઢોલીયે બિરાજ્યા શ્યામ, સુખસાગર પૂરણકામ । સંત હરિજન સમુદાય, ભારે થૈ છે ત્યાં મોટી સભાય ।।૧૧।।
તે સમે કુંડળ થકી સોય, મામૈયો પટગર આવ્યા જોય । દરબારમાં પેસે છે જ્યાંય, ચમત્કાર દેખ્યો મોટો ત્યાંય ।।૧૨।।
થયાં મહારાજનાં દર્શન, વિસ્મે પામી ગયા છે તે મન । સમાધિ થઇ ગઇ તે વાર, અહોહો કે છે વારમવાર ।।૧૩।।
પ્રભુ કે ઘોડીનેે ઝાલો ત્યાંય, હેઠે ઉતારીને લાવો આંય । પછે ઘોડી ઝાલીને સેવક, હેઠે ઉતાર્યા રાખી વિવેક ।।૧૪।।
વળી ફેર કર્યો છે ઉચ્ચાર, અહોહો શું છે આણે ઠાર । નેવે નેવે વિમાને તે વાર, દીઠા મુકતો હજારો હજાર ।।૧૫।।
વિમાને કરી સર્વે આકાશ, ભરપુર ભરાયો છે ખાસ । તે વિના બીજું દેખે ન કાંય, કહે પ્રભુને દેખું છું આંય ।।૧૬।।
મામૈયે જોયું છે એવી રીત, શ્રીહરિમાં પ્રોવાણું છે ચિત્ત । મહારાજે બોલાવ્યા ત્યાં પાસ, સમાચાર પુછે અવિનાશ ।।૧૭।।
ત્યારે હતી તે કરી વાત, જેવી દેખીતી તે વિખ્યાત । એમ ગઢપુરમાં નિરધાર, ઘણી લીલા કરેછે મુરાર ।।૧૮।।
જન્માષ્ટમીનો સમૈયો સાર, કર્યો છે ગઢપુર મોઝાર । આપે ભક્તને સુખ અધિક, દીપોત્સવી આવી છે નજીક ।।૧૯।।
તે સમૈયો કરવા માટે શ્યામ, વાલો પધાર્યા વડતાલ ગામ । સમૈયો કર્યો છે મહારાજે, વૃત્તાલયના ભક્તને કાજે ।।૨૦।।
ત્રણ માસ કર્યાં ત્યાં ચરિત્ર, પછે પધાર્યા શ્રીનરમિત્ર । જેતલપુર ગયા જીવન, મોહોલમાં ઉતર્યા ધર્મતન ।।૨૧।।
મુક્તાનંદજી આદિક સંત, તેમને તેડાવ્યા રાખી ખંત । સંત આવ્યા છે આજ્ઞાનુસાર, જેતલપુર વિષે નિરધાર ।।૨૨।।
મળ્યા શ્રીહરિને સાધુજન, ઘણું હેત કરી નિજ મન । કૃપા કરી અશરણશરણ, આપ્યાં સંતના હૃદેમાં ચરણ ।।૨૩।।
રહ્યા પાંચ દિવસ તે ઠાર, પછે ચાલવા થયા તૈયાર । સર્વ સંતોને દેશો દેશ, ફરવાની આજ્ઞા આપી છે એશ ।।૨૪।।
આનંદાનંદ સ્વામી તે જુક્ત, બ્રહ્માનંદ તે અનાદિ મુક્ત । મહાનુભાવાનંદ સ્વામી સાર, એવા સાધુ પર ઉપકાર ।।૨૫।।
પુરુષોત્તમ શાસ્ત્રીને સાથે, શ્રીનગરે મોકલ્યા છે નાથે । નિત્યાનંદ મુક્તાનંદ જેહ, વળી ગોપાળાનંદજી તેહ ।।૨૬।।
એ આદિ પાંચ સંતને સંગે, શ્રીજી પધાર્યા ગઢડે ઉમંગે । રહ્યા ગઢપુરે અવિનાશ, લીલા કરેછે ત્યાં સુખરાશ ।।૨૭।।
તે સમે દુર્ગપુર મોઝાર, પોતે રહ્યા છે ત્યાં માસ ચાર । પછે શ્રીહરિ સહજાનંદ, વડતાલે ગયા સુખકંદ ।।૨૮।।
તિયાં રહીને પ્રાણજીવને, ઘણી લીલા કરી ભગવને । એમ કરતાં આવ્યો ફુલડોલ, વાધ્યો મને ઉમંગ અતોલ ।।૨૯।।
દેશોદેશ અને ગામોગામ, સંત આશ્રિતને ઠામો ઠામ । પત્ર લખીને તેડાવ્યા સોય, આજ્ઞા પ્રમાણે આવ્યા છે જોય ।।૩૦।।
સંત હરિજનોયે ત્યાં પાવન, કર્યાં મહારાજનાં દર્શન । થયો આનંદ મન અપાર, ઘણું સુખ પામ્યા તેહ ઠાર ।।૩૧।।
ગામથી પૂર્વ દિશાનો ભાગ, ત્યાં છે સુંદર મોટું તડાગ । તેના સમીપમાં મનમોજ, રુડા રંગના ભરાવ્યા હોજ ।।૩૨।।
સંત હરિજન સંગે શ્યામ, ગુલાલ રંગ ઉડાડે છે તેહ ઠામ । સોનાની લૈ પિચકારી હાથ, ભરીને ઉડાડે યોગીનાથ ।।૩૩।।
સર્વે સંતહરિજન સાથ, રંગ ગુલાલ લીધા છે હાથ । પિચકારીયો ભરીને રંગ, પ્રભુને છાંટે ધરી ઉમંગ ।।૩૪।।
એક એકને તે અન્યો અન્ય, રંગ ગુલાલ નાખે છે ધન્ય । બ્રહ્મમોલના તે વાસી એક, પાસે મુક્ત રમે છે અનેક ।।૩૫।।
અલબેલો બહુ રાજી થાય, રંગ નાખે ને કીર્તન ગાય । અતિ આનંદના વાળ્યા ઓઘ, જોઇ પ્રભુની કૃપા અમોઘ ।।૩૬।।
ઉડે રંગ ગુલાલ ગગન, સૌનાં લાલ થયાં છે લોચન । આવ્યા અદૃશ્ય આકાશે દેવ, શ્રીહરિની લીલા જોવા એવ ।।૩૭।।
કરે દુંદુભિ નાદ અપાર, થાય પુષ્પની વૃષ્ટિ તે ઠાર । એમ રમ્યા પોતે ઘણીવાર, પછે ઘોડે થયા અસવાર ।।૩૮।।
રંગ ભરેલા રાજીવનેણ, રોઝે ઘોડે શોભે સુખદેણ । રંગમાં અંગછે ગરકાવ, સંઘમાં ફરે નટવર નાવ ।।૩૯।।
ઘોડે ચડી દેછે દર્શન, નિજભક્તનાં હરેછે મન । એમ આપ્યાં છે સુખ અપાર, કેતાં કવિ પામી જાય હાર ।।૪૦।।
શેષ મહેશ ન પામે પાર, કવિ શું કરે મુખે ઉચ્ચાર । પછે કૃપા કરી ભગવાન, ગયા ગોમતીમાં કરવા સ્નાન ।।૪૧।।
પછે ઉતારે આવ્યા દયાળ, થાળ જમ્યા પોતે તતકાળ । સંત ભક્તને આપ્યાં ભોજન, પામ્યા આશ્રિત આનંદ મન ।।૪૨।।
નિષ્કુળાનંદ આદિક સંત, મોટા મોટા મળ્યા છે મહંત । સર્વે ગયા સરોવર તીર, હિંડોળો બાંધવા મતિધીર ।।૪૩।।
ત્યાંછે આંબાતણાં બેઉ વૃક્ષ, જોડાજોડ શોભે છે પ્રત્યક્ષ । હિંડોળો બાંધ્યો છે તેહઠાર, તેની શોભાતણો નહિ પાર ।।૪૪।।
પ્રભુને પધરાવ્યા તેમાંય, દર્શન કરવા આવ્યા સૌ ત્યાંય । સર્વે હરિજનોયે તેવાર, પૂજાયો કરી રૂડે પ્રકાર ।।૪૫।।
એવે સમે સુરતના જન, ત્યાં આવ્યા છે પુન્યપાવન । નંગજડિત મુગટ એક, વસ્ત્રસહિત લાવ્યા વિશેક ।।૪૬।।
મુગટ ધરાવ્યો પ્રભુશિર, રુડાં વસ્ત્ર પેરાવ્યાં શરીર । કરી આરતી પૂજાયો ત્યાંય, સુખ પામ્યા ઘણું મનમાંય ।।૪૭।।
પછે વિચારીને વ્હાલો ઉર, ત્યાંથી પધાર્યા શ્રીગઢપુર । ઉત્તમરાજાનો જે દરબાર, તેમાં ઉતારો કર્યોછે સાર ।।૪૮।।
ઇતિ શ્રીમદેકાંતિકધર્મપ્રવર્તક શ્રીસહજાનંદસ્વામી શિષ્યભૂમાનંદમુનિ વિરચિતે શ્રી ઘનશ્યામલીલામૃતસાગરે ઉત્તરાર્ધે આચાર્યશ્રી અયોધ્યાપ્રસાદજી રામશરણજી સંવાદે શ્રીહરિયે વડતાલમાં ફુલડોલનો સમૈયો કરી મસ્તકે મુગટ ધાર્યો એ નામે બોતેરમો તરંગ ।।૭૨।।