રાગ :- ધન્યાશ્રી
વૈરાગ્ય વિના વિધિ લોકથી વિધિજી, સુતા સ્પર્શની ઈચ્છા ઉર કિધીજી ।
વૈરાગ્ય વિના પિનાકી પરસિદ્ધિજી, મોહિનીને મીટ જોવા લક લીધીજી ।।૧।।
રાગ :- ઢાળ
લક લીધી તક નવ તપાસી, વૈરાગ્ય વોણું વગોણું થયું ।
હતા અખંડ આત્મદરશી, પણ એ સમે એવું નવ રહ્યું ।।ર।।
વળી પુરંદર વૈરાગ્ય પખી, માગ્યાં અસ્થિ ગયો ઋષિ ઘરમાં ।
વૈરાગ્ય વિના વિબુધ વિલખે, સદા રહિ સુખના ભરમાં ।।૩।।
વૈરાગ્ય વિના વિધુ વ્યાકુલ થઈ, જઈ હરી ગુરુની પતની ।
વૈરાગ્ય વિના જુવો વિચારી, સારી વાત તે શું બની ।।૪।।
વૈરાગ્ય વિના અંગે અંધારું, રહિ ગયું અર્કને અપાર ।
પરણ્યા વિના પતની કરી, તેનો ઉર ન આવ્યો વિચાર ।।પ।।
નારદ પારાશર સૌભરી, ભૂલી ગયા વૈરાગ્ય વિના વાત ।
એકલશૃંગી અરણ્યમાં, થઈ વણ વૈરાગ્યે ઘાત ।।૬।।
પાંડવ ભકત પ્રમાણિયે, પણ વણ વૈરાગ્યે વસાવ્યું વેર ।
કૌરવ કુળ નિર્મૂળ કર્યું, તેની મને આવી નહિ મે’ર ।।૭।।
વૈરાગ્ય વિના ચિત્રકેતુ, પરણ્યો પત્નિયો કોટ ।
આગ્નિધ્ર યયાતિ જેવે, વણ વૈરાગ્યે ભોગવી ખોટ ।।૮।।
બ્રહ્મા આદિ કીટ પર્યંત, વણ વૈરાગ્યે વિકળ થયા ।
ત્યારે બીજાનું નવ બોલવું, જે પશુવત પામર રહ્યા ।।૯।।
વૈરાગ્ય વિના વિષય સુખનો, અંતરે ન થાય અભાવ ।
નિષ્કુલાનંદ નિરવેદ વિના, રુઝે નહિ વિષયના ઘાવ ।।૧૦।। કડવું ।।૬।।