રાગ સામેરી-
એમ નિત્યે નવી નાથજી, કરે લીળા સુંદર શ્યામ ।
સંત રહ્યા ગુજરાત્યમાં, પોતે આવ્યા ગઢડે ગામ ।।૧।।
અતિરાજી અલબેલડો, કરે હસી હસીને વાતડી ।
સંતમંડળને શ્યામળો, ઘણું સરાય છે ઘડી ઘડી ।।૨।।
પરમહંસ જેવા પૃથ્વીમાં, આજ નથી કોઇ અંગે ।
તન મનનાં સુખ ત્યાગી, રાચ્યા છે પ્રભુને રંગે ।।૩।।
ત્યાગ વૈરાગ્યે ત્રણ્યે લોકમાં, નાવે જોડ્યે કોઇ જન ।
તેને જોઇ અંતર મારૂં, થાય છે પ્રરસન ।।૪।।
એમ કહે અલબેલડો, મોટ્યપ મુનિજનની ।
સુણી હરિજન મનમાં, ઇચ્છા કરી દર્શનની ।।૫।।
જને વહેલ્યું જોતરી, ચાલ્યા સવેર્સખા સાથજી ।
સંગે સુંદર શ્યામળો, પોતે પધાર્યા નાથજી ।।૬।।
વાટ માંહિ વિવિધ ભાત્યે, લીળા લાલ કરે ઘણી ।
જોઇ જન મન મોદ પામ્યા, સામર્થી શ્રીહરિતણી ।।૭।।
પછી જઇ જેતલપુરમાં, છબીલો છાના રહ્યા ।
દિન દો ચારેક ત્યાં રહી, પછી વાલમજી વળી આવિયા ।।૮।।
ત્યાર પછી પધારીયા તે, વળી વરતાલ ગામ ।
દેવા દર્શન દાસને, આવ્યા તે સુંદર શ્યામ ।।૯।।
સંત સવેર્સાંભળી વળી, આવ્યા અલબેલા કને ।
સુંદર શ્યામ સલુણી મૂર્તિ, નિર્ખિ નયણાં ભરી જને ।।૧૦।।
સંતને બહુ સુખ આપ્યાં, કરી હરિ વાત હિતની ।
સુણિ જન મન મગન થયાં, સ્થિર થઇ વૃત્તિ ચિત્તની ।।૧૧।।
પછી બીજે દિન બોલિયા, સંત સાંભળો સહુ વાત ।
અમે આંઇથી સધાવશું, આપો શિખ દઇ રળિયાત ।।૧૨।।
રાજી થઇ શિખ આપશો, તો રાખશું ખબર અમે ।
પણ સત્સંગમાં નહિ રહીએ, જો રાખશો તાણી તમે ।।૧૩।।
માટે આપો આગન્યા, કહું કરગરી તમ આગળે ।
પ્રસન્ન થઇ પધારશું, તો રહેશે મેળાપ કાગળે ।।૧૪।।
સુણી સંત શોકે પડિયા, રાજી નહિ રૂવે ઘણું ।
પ્રાણગતવત થયા, સુણી વચન જીવનતણું ।।૧૫।।
ટગ મગ જુવે રૂવે વળી, બોલી ન શકે વદને ।
અલબેલાની ઉદાસી જોઇ, રહી નહિ ધીરજ મને ।।૧૬।।
પછી સાધુ રામદાસજીયે, કરજોડી કહ્યું કરગરી ।
જેમ કહો તેમ કરશું, તમે રહો સતસંગમાં હરિ ।।૧૭।।
પછી પ્રભુજી પ્રસન્ન થઇ, કહી વાત સવેર્અંગની ।
મોટા સંત રાખજયો તમે, ખબર સતસંગની ।।૧૮।।
એમ કહીને પધારીયા, ગયા ગામ ડભાણ ।
સતસંગી ને સંત સવેર્ , સંગે ચાલ્યાસુજાણ ।।૧૯।।
તિયાં દિન એક રહીને, વળી આવિયા વરતાલ ।
ત્યાંથી આપી આગન્યા, આવો મોટા મોટા મરાલ ।।૨૦।।
ત્યાંથી પ્રભુજી પધારીયા, ગયા બોચાસણ ગામ ।
સુંદર વૃક્ષ જોઇને, કર્યો વાડીએ વિશ્રામ ।।૨૧।।
પછી ત્યાંથી ચાલિયા, વળી ગુવાસદ ગામે ગયા ।
આપી અંબર સોખડે, વળી ટંકારિયે રજની રહ્યા ।।૨૨।।
ત્યાંથી ચાલ્યા ચોપશું, નાથ નર્મદા ઉતર્યા ।
મનિપુરમાં મહારાજ રહી, સવારે ત્યાંથી સંચર્યા ।।૨૩।।
ચોકીમાં પહોર ચાર રહી, પ્રભાતે ત્યાંથી પધારીયા ।
સુરત શહેરને સમીપ ગામે, ઉધનામાં આવી રહ્યા ।।૨૪।।
શહેરમાં સંભળાવીયું, સતસંગી આવ્યા સહુ મળી ।
ભોજન વ્યંજન પૂજાવિધિ, લાવીયા લાખો વળી ।।૨૫।।
હાર અપાર પહેરાવીયા, કરે ધૂપ દીપ આરતી કઇ ।
ઉત્તમ વસ્તુ આગળ મુકી, સુખડીની સીમા નહિ ।।૨૬।।
સંધ્યાસુધી સતસંગીએ, લિધો લાવ લોચનભરી ।
પછી આપી આગન્યા, જાઓ ઘેર સહુ કહે હરિ ।।૨૭।।
ત્યાંથી નાથ પધારીયા, વળી રહ્યા રજની વનમાં ।
વાઘનું વિઘન ટાળી, ચાલ્યા ત્યાંથી મગનમાં ।।૨૮।।
ચિખલિયે પોર ચાર રહી, ધર્મપુર પોતે રહ્યા ।
નયણે નિર્ખિ નાથને, સહુ સંતજન સુખી થયા ।।૨૯।।
ગયાં હતાં બાઇ ગામ બીજે, નામ કુશળ કુંવરજી ।
તર્ત ત્યાંથી આવિયાં,સુણી પ્રભુ પધાર્યા ઘેરજી ।।૩૦।।
નયણે નિરખિ નાથને, સનાથ થઇ એમ જાણીયું ।
અહો મારાં ભાગ્ય મોટાં, એમ કહી આનંદ આણીયું ।।૩૧।।
પછી હાથજોડી કહ્યું નાથને, મહારાજ રાજ કરો તમે ।
તમે અમારા અધિપતિ, સહુ દાસ થઇ રહેશું અમે ।।૩૨।।
અજાણે દિન આટલા, અમે રહ્યાંતાં રાજા થઇ ।
હવે તમે તમારૂં સાચવો, આ સર્વ તમારૂં મારૂં નહિ ।।૩૩।।
પછી પ્રભુજી બોલિયા, નથી રાજય કરવા આવીયા ।
અનેક જીવ ઉદ્ધારવા, આ ભૂમિયે ભમિયે રીયા ।।૩૪।।
એ રાજય તમારૂં તમે કરો, પણ અંતરમાં રાખજયો હરિ ।
જો રહેશે ઉપાધિ અંતરે, તો ખોટ્ય મોટી જાશે ખરી ।।૩૫।।
બાઇ કહે હવે તમને મુકી, બીજી બલા કોણ રાખશે ।
સુધાસમ શ્યામ તમને, મુકી વિષ કોણ ચાખશે ।।૩૬।।
એવું સુણી પ્રભુ પ્રસન્ન થયા, પછી તેડ્યો સંઘ સુરતતણો ।
આવ્યા સર્વે સતસંગી, લાવ્યા પૂજવા સમાજ ઘણો ।।૩૭।।
સુંદર વસ્ત્ર પહેરાવિયાં, ધર્યો વડો મુગટ માથે વળી ।
ધૂપ દીપ કરી આરતી, પછી લાગ્યાં પાયે સહુ લળી ।।૩૮।।
પછી રાજન રાજી થઇ, કરી કરજોડીને વિનતિ ।
આજ કરો અસવારી હરિ, કૃપા કરો અમારીવતિ ।।૩૯।।
પછી આપી આગન્યા, સારૂં જાઓ અમે આવશું ।
પછી રાજા રાજી થઇ, શણગારી અસવારી ભાવશું ।।૪૦।।
સુંદર ગજ શણગારીયો, તે ઉપરે બેઠા હરિ ।
શહેર સર્વે સનાથ થયું, નાથ નિરખ્યા નયણાં ભરી ।।૪૧।।
ત્યાં વાજે વાજાં અતિઘણાં, વળી બળે મશાલો બહોળિયું ।
એમ અનેક જીવને, આપિયું સુખ અણતોળિયું ।।૪૨।।
એમ અનંત કરી લીળા, પછી વાંસદે આવિયા ।
સામૈયે સુખપાલ લાવી, રાયે મોતીડે વધાવિયા ।।૪૩।।
પછી પ્રભુ પધરાવીયા, ભૂપે ભુવન પોતાતણે ।
ધૂપ દીપ કરી આરતી, પ્રભુ પૂજીયા પ્રેમે ઘણે ।।૪૪।।
પછી ચરણ ર્ચિચ ચંદને, વળી તેનાં પગલાં પડાવીયાં ।
પ્રીત્યે પોતાને પૂજવા, રાયસિંહે શિશ ચડાવીયાં ।।૪૫।।
પછી હતા દાસ પાસ હરિને, તેને કરી પહેરામણી ।
ત્રણ દિવસ ત્યાં રહી, પછી પધાર્યા ધર્મપુરભણી ।।૪૬।।
આવી ત્યાં ઉત્સવ કર્યો, વસંતપંચમીનો વળી ।
જોઇ લીળા જન મનમાં, મગન થયાં સહુ મળી ।।૪૭।।
પછી પ્રભુને પૂજીયા, બાઇએ બહુ પ્રેમે કરી ।
સુંદર વસ્ત્ર અરપિ અંગે, આપ્યા રૂપૈયા થાળ ભરી ।।૪૮।।
પછી હરિયે હાથશું, આપ્યા રૂપૈયા દીન દાસને ।
સંત પોતે ત્યાગી તને, કોણ રાખે એહ કાશને ।।૪૯।।
અનંત લીળા ત્યાં કરી, તે કહ્યે ન આવે વાતમાં ।
પછી ત્યાંથી ચાલ્યા હરિ, આવિયા ગુજરાતમાં ।।૫૦।।
સમૈયો સારો કર્યો, મહાશુદી પંચમીને દિને ।
ધર્મપુરે કુશળકુંવર, ત્યાં કરી લીળા જીવને ।।૫૧।।
ઇતિ શ્રીમદેકાન્તિકધર્મ પ્રવર્તક શ્રીસહજાનંદસ્વામિ શિષ્ય નિષ્કુળાનંદમુનિ વિરચિતે ભક્તચિંતામણિ મધ્યે શ્રીનારાયણચરિત્રે મહારાજ ધર્મપુર પધાર્યા ને ત્યાં વસંતપંચમીનો ઉત્સવ કર્યો એ નામે બોંતેરમું પ્રકરણમ્ ।।૭૨।।