સિદ્ધાંત વાત સંત સાચે જાણીજી, મન કર્મ વચને પૂરી પ્રમાણીજી
સુખરૂપ સમજીને ઉરમાંયે આણીજી, એવા સંતની કહું એધાંણીજી ।।૧।।
ઢાળ -
એંધાણી કહું એવા સંતની, જેને માયિક સુખ થયાં ઝેર ।।
કામ ક્રોધ લોભ કડવા થયા, થયું વિષય સુખશું વેર ।। ર ।।
જકતનાં સુખ જોઈને, જેને અંતરે થયાં છે અળખામણાં ।।
રૂડાં જાણી નથી રીઝતા, છે અવલ પણ ઇંદ્રામણાં ।। ૩ ।।
તે થોડે ખાધે થોડું દુઃખ છે, ઘણું ખાધે દુઃખ થાય ઘણું ।।
જેમ ચિરોડી ચુનાની ચપટિયે, ગયું ભૂખ દુઃખ તે કિયાતણું ।। ૪ ।।
જેમ શોખે રાખે કોઈ સિંહને, પાળતાં પૂરણ પાપ છે ।।
એમ ભવ સુખને ભોગવતાં, મહા મોટો સંતાપ છે ।। પ ।।
એવું થયું છે અળખામણું, હરિ વિના બીજું હરામ ।।
મુકત આદિ નથી માગતા, એવા સંત છે નિષ્કામ ।। ૬ ।।
વૈરાગ્યે ચિત્ત વાસિત છે, ભકત ભાવે ભર્યું છે ભીતર ।।
ધર્મમાં પણ દઢ મતિ છે, છે જ્ઞાનનું પણ ઘર ।। ૭ ।।
શુભ ગુણ કૈ’યે જે સંતના, તેહ આવી વસ્યા છે ઉરમાં ।।
તેણે કરી જન તને મને, સૂધા વરતે છે સુરમાં ।। ૮ ।।
તેની દષ્ટે તન અભિમાની, ગીડર નર ગમતા નથી ।।
જોઈ સ્વભાવ એ જીવનો, અભાવ રહે છે ઉરથી ।। ૯ ।।
તેશું મન મેળવતાં મળે નહિ, ભેળું ભળતાં પણ ન ભળાય ।।
નિષ્કુળાનંદ તે નોખા રહે, તોય તેલને ન્યાય ।। ૧૦ ।।કડવું ।।૩૩।।